Μέσα σε μία πόλη όπου η καθημερινότητα κυλά με γοργούς ρυθμούς, οι υποχρεώσεις φαντάζουν ατελείωτες και το άγχος κυριεύει όλο σου το κορμί, υπάρχει αυτό το μέρος όπου ο χρόνος σταματά και μπορείς να νιώσεις την καρδιά σου να χτυπά.
Το Παλαιό Φάληρο είναι η περιοχή που μου έκλεψε την καρδιά και το μυαλό. Το υγρό στοιχείο σε συνδυασμό με τα απίστευτα ηλιοβασιλέματα μου δημιουργούν την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας, της ελευθερίας που κανείς δεν μπορεί να μου στερήσει. Μόνη ή με παρέα, μετά από μια δύσκολη μέρα είναι εκεί, να μου υπενθυμίζει πως ακόμα και η συννεφιά μπορεί να γεμίσει την ψυχή μου με αισιοδοξία και τους πνεύμονες μου με οξυγόνο.
Από την Μαρίνα Φλοίσβου όπου μπορείς να απολαύσεις την βόλτα σου, μέχρι το Μουσείο Θωρηκτό Αβέρωφ που είναι ίσως το μοναδικό πολεμικό πλοίο στην παγκόσμια ιστορία του ναυτικού που ταυτίστηκε για σχεδόν μισό αιώνα με την ιστορία ενός έθνους, μπορείς να νιώσεις την ηρεμία που αναζητάς. Το πλανητάριο μέσα από το οποίο μπορείς να γνωρίσεις καλύτερα τον κόσμο του σύμπαντος, το σινεμά που σε ψυχαγωγεί και σε φέρνει σε επικοινωνία με άλλους ανθρώπους και το Δέλτα Φαλήρου, κάθε σημείο της περιοχής έχει κάτι να σου προσφέρει.
Πρόκειται για την περιοχή που μπορεί να σου ξυπνήσει τα πιο έντονα συναισθήματα. Δίπλα στην θάλασσα, όλα αλλάζουν, γίνονται απλά και αληθινά. Μέσα σε μία κοινωνία όπου η αλήθεια πασχίζει για να κρατηθεί ζωντανή, η ανάγκη να περπατήσεις δίπλα στην θάλασσα και να αγναντέψεις τον Σαρωνικό γίνεται όλο και πιο επιτακτική.
Δεν ξέρω γιατί αγαπώ τόσο το Παλαιό Φάληρο, ίσως είναι η θάλασσα, ίσως είναι απλά το συναίσθημα ελπίδας που μου δίνει. Ελάχιστη σημασία έχει ο λόγος, γιατί αυτό που κυριαρχεί πάντοτε είναι το συναίσθημα, που πολλές φορές νιώθω να χάνεται μέσα στον χείμαρρο των υποχρεώσεων. Ωστόσο η Δύση του ηλίου είναι κάθε μέρα εκεί να μου δίνει την ελπίδα πως τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμα.
Εσύ έχεις κάποιο μέρος όπου ταξιδεύει η καρδιά και το μυαλό σου;
Εργατική Πρωτομαγιά: Η γιορτή που μυρίζει άνοιξη.