Fences: Όταν το παρελθόν θέτει εμπόδια στην εξέλιξη του παρόντος

Σχεδόν 30 χρόνια μετά την πρεμιέρα του βραβευμένου με Pulitzer και Tony Award θεατρικού έργου του August Wilson Fences(Εμπόδια), o Denzel Washington προχωρά στην κινηματογραφική μεταφορά του. Έχοντας στο πλευρό του την εξαιρετική Viola Davis αποδίδει την εύθραυστη ψυχολογία ενός γονιού που «στερήθηκε τα όνειρα του» λόγω του ρατσισμού. Σχεδόν 30 χρόνια μετά, η ανθρώπινη αυτή ιστορία παραμένει επίκαιρη και οξύμωρα -για τα Χολυγουντιανά δεδομένα- ειλικρινής.

Η αφροαμερικανική εργατική τάξη στις ΗΠΑ του ’50

Ο Τρόι, ένας αφροαμερικανός υπάλληλος απορριμματοφόρου, ζει στο Pittsburgh της δεκαετίας του 50 με την σύζυγο του, την Ρόουζ, και τον μικρότερο από τους δύο γιους του. Αναπόσπαστα μέλη της οικογένειας είναι ο μεγαλύτερος γιος του από την πρώτη του σύζυγο, ο καλύτερος του φίλος καθώς και ο μικρότερος αδερφός του, που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση. Μια φτωχή οικογένεια όπως οι άλλες, με τις ιδιαιτερότητες της αλλά και την ήρεμη καθημερινότητα της. Εργαζόμενος πατέρας, νοικοκυρά μητέρα που αναλαμβάνει την ψυχολογική υποστήριξη όλων των άλλων και έφηβος γιος που κυνηγά τα όνειρα του.

Όταν τα απωθημένα γίνονται εμπόδια στην κατανόηση της προόδου

Ακολουθώντας της αρχική θεατρική δομή του σεναρίου, το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας εκτυλίσσεται στην αυλή του σπιτιού της οικογένειας. Εκεί, ο Τρόι γίνεται συχνά η γνώριμη φιγούρα του άντρα που με λίγο μόνο αλκοόλ αναπολεί διάφορές στιγμές της ζωής του. Και, δυστυχώς, οι ιστορίες του αποκαλύπτουν πως έχει ζήσει μία ζωή γεμάτη στερήσεις, δυσκολίες και κυρίως απωθημένα. Το μεγαλύτερο απωθημένο του; Δεν κατάφερε ποτέ να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπέιζμπολ παρά τις καταπληκτικές επιδόσεις του που συχνά επισημαίνει. Γιατί; Γιατί όπως λέει δεν υπήρχε χώρος για μαύρους.

Όταν λοιπόν ο μικρότερος του γιος, που φαίνεται να έχει κληρονομήσει το ταλέντο του πατέρα του, προσπαθεί να κυνηγήσει το όνειρο του και να πετύχει όσα αυτός δεν κατάφερε, ο Τρόι αρνείται κατηγορηματικά. Αρνείται να επιτρέψει στον γιο του να τρέφει φρούδες ελπίδες για μια καριέρα στο μπέιζμπολ. Τα ίδια του τα βιώματα στέκονται μπροστά του ως εμπόδια που δεν τον αφήνουν να δει πως ο κόσμος γύρω του αλλάζει.

«Κάποιοι άνθρωποι φτιάχνουν φράχτες για να κρατούν ανθρώπους έξω, και άλλοι  για να κρατούν ανθρώπους μέσα»

Οι αρχικές συγκρούσεις με τον γιο του σχηματίζουν μια περίεργη αλυσίδα που παγώνει τα λιγοστά συναισθήματα που μπορούσε να εκφράσει και τον απομακρύνει από όλους. Μετά τον γιο του σειρά έχει η γυναίκα του, που, όπως μαθαίνουμε από τις ιστορίες του, ήταν και είναι το «στήριγμα» του. Η Rose ανταποκρίνεται τέλεια στο πρότυπο της συζύγου της εποχής. Στοργική, αλλά και δυναμική, εξασφαλίζει με κάθε τρόπο την ισορροπία στην οικογένεια της. Δίνει τα πάντα και το μόνο που ζητά σαν χάρη είναι να της φτιάξουν έναν φράχτη στην αυλή. Έναν φράχτη που όπως υποστηρίζει ο φίλος του Τρόι θα χρησίμευε για να τον κρατήσει μέσα στο σπίτι.

Ο ισχυρισμός αυτός του φίλου του είναι κάθε άλλο παρά τυχαίος. Ο Τρόι πράγματι «βγαίνει από το σπίτι και την οικογένεια του». Πληγώνει ανεπανόρθωτα τη Ρόουζ αφήνοντας έγκυο μία άλλη γυναίκα. Όταν μάλιστα η γυναίκα αυτή χάσει τη ζωή της, η Ρόυζ με το μεγαλείο ψυχής που την χαρακτηρίζει, ξεκαθαρίζει στον Τρόι πως το παιδί του θα έχει μια μητέρα αλλά ο ίδιος δεν έχει πλέον σύζυγο. Η απουσία φράχτη δεν κατάφερε να τον κρατήσει μέσα όχι μόνο σωματικ, αλλά κυρίως ψυχικά. Η αδυναμία του να κατανοήσει πως όλα προχωρούν κι αυτός μένει στάσιμος στις θλιβερές του αναμνήσεις γίνεται συναισθηματικός φράχτης ανάμεσα σε αυτόν και τους δικούς του.

«Το καθήκον ενός άντρα είναι να φροντίζει την οικογένεια του»

Ένας τέτοιος άντρας φαίνεται, αρχικά, σχεδόν αναίσθητος. Δεν παύει όμως να είναι ένας βιοπαλαιστής που κάνει τα πάντα για να μην στερηθούν τίποτα οι δικοί του. Όπως ο ίδιος λέει σε μία δυνατή σύγκρουση με τον γιο του «το καθήκον ενός άντρα είναι να φροντίζει την οικογένεια του». Πράγματι ανταποκρίνεται σε αυτό του το καθήκον. Και μάλιστα προσπαθεί να ανταποκριθεί και συναισθηματικά στον ρόλο του πατέρα, του συζύγου, του αδερφού ή του φίλου.Η αγάπη, όμως, που ο ίδιος δεν έλαβε ως παιδί και τα ρατσιστικά εμπόδια που «του έκοψαν τα φτερά» καθιστούν δύσκολο να δείξει την αγάπη που ο ίδιος νιώθει για τους δικούς του.

Μέσα στα τόσα λάθη του, όμως, οι δικοί του επιμένουν στην αγάπη. Πολλά λάθη ποτέ δεν συγχωρούνται. Αυτό που μένει σε βάθος χρόνου δεν είναι άλλο από την αγάπη. Μία αγάπη που, για πάρα πολλούς λόγους, ο ίδιος ο Τρόι δεν καταφέρνει να εξωτερικεύσει με τον σωστό τρόπο. Εκεί, όμως, που το παρελθόν θέτει εμπόδια η αγάπη τα ξεπερνά. Εκεί που το παρελθόν φυλακίζει την αγάπη ενός γονιού, αυτή βρίσκει τον τρόπο να εκφραστεί. Κι εκεί που ένας άνθρωπος πληγώνεται, χωρίς να ξεχνά, καταφέρνει να συγχωρέσει.

Με αφορμή τον Μήνα Μαύρης Ιστορίας:

• 13th: ένα ντοκιμαντέρ για τη ρατσιστική διαδρομή της Αμερικής
• Ο Μύθος των Πολιτικών Δικαιωμάτων στο The Help
• Εξυμνώντας 10 γυναίκες της μαύρης μουσικής
• Εξυμνώντας 10 άντρες της μαύρης μουσικής
• Infants of the Spring: ένα παρηκμασμένο Χάρλεμ
• Blaxploitation: η αναπαράσταση των Αφροαμερικανών στη μεγάλη οθόνη
• Ο θεσμός του Black History Month και το σινεμά του Spike Lee
• “Murder in Mississippi”: ο αιχμηρός ρεαλισμός του Rockwell
• Soul Cuisine: Η κουζίνα της ψυχής μας
• Ύμνοι μιας αέναης επανάστασης
• Αφροαμερικανοί καλλιτέχνες που αξίζει να σημειωθούν
• Judas and the Black Messiah: Οι δύο όψεις της επανάστασης

Ακολουθήστε μας στις σελίδες μας Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project